Wall-of-Champions-1999_Michael-Schumacher

Als komende zondag in Montreal om 14.10 uur de rode lichten doven, is het bij ons 20.10 uur, en dus voelt de 49ste Grand Prix van Canada voor ons als een avondrace. Ga er maar eens goed voor zitten want Canada belooft altijd spektakel. Bovendien staat er dit jaar voor teams en coureurs veel op het spel omdat de diverse upgrades - in tegenstelling tot in Monaco - hier pas echt op waarde geschat kunnen worden.

Zevenmaal

Lewis Hamilton kan in Canada bij een eventuele vierde opeenvolgende zege gelijk komen met Michael Schumacher. De Duitse racelegende won namelijk een recordaantal van zeven keer op het Île Notre-Dame en dat record kan Hamilton dus evenaren. Nelson Piquet behaalde er 'slechts' drie zeges in Montreal en bij het rijtje tweevoudige winnaars - onder wie Ayrton Senna - staat geen enkele coureur uit het huidige deelnemersveld.

Bij de constructeurs delen Ferrari en McLaren de meeste overwinningen; dertien om precies te zijn. Williams bezet de tweede plaats met zeven zeges, maar staat alweer 17 jaar lang droog. De laatste overwinning dateert van 2001, toen Ralf Schumacher zijn broer Michael te slim af was. Voor Ferrari klonk het Italiaanse volkslied voor het laatst in 2004. Voor McLaren is Montreal bijzonder: Lewis Hamilton won hier in 2012 de laatste race van het team tot nog toe. Daarna was het tweemaal (2013 en 2014) Red Bull dat Canada wist te winnen, gevolgd door Mercedes (2015, 2016 en 2017).

'Salut Gilles'

De Grand Prix Formule 1 van Canada werd 48 keer verreden, waarvan 38 keer op het Circuit Gilles-Villeneuve. Voor de eerste maal in 1978, op het toenmalige Circuit Ile Notre Dame genoemd naar het eiland in de St. Lawrence rivier bij Montreal waar het is aangelegd. Daarvoor werd afwisselend geracet op Mosport Park en Mont-Tremblant. De eerste winnaar was de Canadees Gilles-Villeneuve in de Ferrari. In 1982 werd het circuit omgedoopt naar de illustere racelegende, die op 8 mei van dat jaar overleed op het Belgische circuit van Zolder. Op het asfalt voor de start-finishlijn van het 4,361 kilometer lange circuit staat sindsdien de groet ‘Salut Gilles’, ofwel ‘Vaarwel Gilles’ geschreven.

Op dit semi-stratencircuit kwam de winnaar achttien maal van poleposition af. Vorig jaar was dat Lewis Hamilton die in zijn Mercedes een tijd van 1:11,459 op de klokken zette. Ook de snelste ronde van 1:14,551 en de overwinning gingen naar de Brit waarmee hij dus een hattrick scoorde. Op de grid verschijnen zondag vijf oud-winnaars: naast Hamilton zijn dat Kimi Raikkonen die in 2005 won. Fernando Alonso was een jaar later de sterkste. Sebastian Vettel en Daniel Ricciardo pakte de zege in 2013 en 2014.

Thuisrace

Lance Stroll start zondag voor de tweede keer in zijn thuisrace. Vorig jaar startte hij als zeventiende en werd hij negende. Het leverde hem zijn allereerste puntenfinish op, twee stuks om precies te zijn. Dit jaar staat de jonge Canadees al op het dubbele.

Bandenleverancier Pirelli geeft de teams dit raceweekeinde de beschikking over dezelfde samenstelling banden als in Monaco, en dus supersofts, ultrasofts en hypersofts. Met name de laatste band ligt onder een vergrootglas in Montreal. Wanneer de voordelen ten opzichte van de ultrasofts tegenvallen zou Canada wel eens het eindstation van de band met de felroze wang kunnen betekenen.

Het zal interessant zijn te zien hoe de verschillende bandenstrategieën van Mercedes ten opzichte van Ferrari en Red Bull uitpakken. Mercedes maakt gebruik van slechts vijf sets hypersofts, terwijl Ferrari en Red Bull elk acht sets van deze zachtste banden meenemen naar het Circuit Gilles Villeneuve.

Derde DRS-zone

Het circuit krijgt dit jaar een extra DRS-zone. Nu al kent Gilles-Villeneuve er twee: één tussen bocht twaalf en dertien en één op start-finish. De nieuwe zone ligt tussen bocht zeven en acht. Al met al zal door deze maatregel bijna het halve circuit uit DRS-zones bestaan. Meer snelheid betekent ook meer remmen, altijd een heikel punt in Canada.

'Wall of Champions'

Het Circuit Gilles Villeneuve telt 14 bochten waarvan bocht 13 bij verkeerde benadering ook echt een ongeluksbocht is. Daar doemt namelijk de gevreesde ‘Wall of Champions’ op, zo genoemd omdat daar in 1999 drie wereldkampioenen crashten. Achtereenvolgens Damon Hill in ronde 15, Michael Schumacher in ronde 30 en Jacques Villeneuve in ronde 35 reden er hun auto plat. De vierde wereldkampioen op de grid, Mika Hakkinen, nam na de crash van Schumacher de leiding over en won de race. Saillaint detail, komende zondag staan er wederom vier wereldkampioenen op de grid. De ‘Wall of Champions’ is geduldig.

Alle tijden van vrije training, kwalificatie en race lees je hier.

Stel je vraag

Heb je een vraag voor Olav Mol? Stel hem dan hier!
Vraag insturen

Blijf op de hoogte!

Schrijf je in voor onze nieuwsbrief
Aanmelden