De Formule 1 is na de test op de Hungaroring nu dan eindelijk echt op vakantie. Geen voorbeschouwingen, geen vrije trainingen of kwalificaties, geen rode lichten die ’s zondags op wisselende tijdstippen doven. Pas op zondag 26 augustus zal de Grand Prix van België worden verreden op het roemruchte circuit van Spa-Francorchamps.

Terwijl coureurs, monteurs en teambazen nog maar net de koffer hebben gepakt, tellen de fans dus al weer af. Grand Prix Radio helpt de tijd te doden en tegelijkertijd in de stemming te komen voor de thuisrace van Max Verstappen.

Op het circuit waar tienduizenden Nederlanders hem eind deze maand zullen aanmoedigen en waar de tribunes oranje gekleurd zullen zijn, gebeurt altijd wat. Er zijn heldendaden verricht, dromen in duigen gevallen en jongensboeken geschreven. En dus blikken we elke donderdag terug op een memorabele editie van de Belgische Grand Prix. Deze week de editie van het jaar 2000.

Kwalificatie

Na een verrassende kwalificatie stond de Fin Mika Hakkinen in de zilvergrijze McLaren op poleposition in Spa. Schuin achter zich had Jarno Trulli zich in de gele Jordan genesteld, net als in Monaco eerder dat jaar. Jenson Button mocht de Williams op zondagmiddag op de derde plaats van de grid parkeren terwijl Michael Schumacher zich op een toch wel teleurstellende vierde plaats kwalificeerde in de Ferrari.

Rollende start

Vlak voor de race had het geregend boven het circuit in de Ardennen en de baan was vlak voor de start nog altijd nat. Met de rampzalige startcrash van 1998 nog vers in het geheugen, besloot de wedstrijdleiding de race dan ook te starten achter de safetycar. Een zogeheten rollende start.

Nadat de safetycar het hele veld een aantal ronden had aangevoerd en er langzamerhand een drogere racelijn ontstond, werden de coureurs losgelaten. Michael Schumacher profiteerde optimaal van een aanrijding tussen Trulli en Button in de La Source hairpin en kwam zo op de tweede plaats achter Hakkinen terecht.

Toen de baan beduidend droger werd besloot Jean Alesi in de blauwe Prost als eerste naar binnen te komen voor de droogweerbanden. Op zijn slicks reed hij de snelste rondes en dus deed zijn goede voorbeeld goed volgen. Eén voor één kwamen ook de andere coureurs binnen. Na een spin van de Fin nam Schumacher de leiding in de race over van Hakkinen. Vervolgens bouwde de Duitser ronde na ronde een voorsprong op ten opzichte van zijn titelrivaal.

Kemmel Straight

Na zijn pitstop bleek de McLaren-coureur het lek boven te hebben en hij liep elke ronde in op de Ferrari-coureur. Schumacher kreeg ook problemen met zijn alsmaar warmer wordende banden en zocht op het lange rechte stuk na Eau Rouge in zijn Ferrari steeds de staande plassen met water op om ze te koelen. Toch kwam de Fin rap naderbij op Kemmel Straight terwijl het einde van de race naderde.

Hakkinen waagde aan het einde van het rechte stuk zijn eerste aanval op Schumacher. De Duitser gooide bruusk de deur dicht, zoals alleen hij dat kon en het publiek hield de adem in. Hakkinen besefte zich terdege dat hij van goeden huize moest komen om de Ferrari-coureur te passeren.

Inhaalactie

Een ronde later naderden de tweevoudig wereldkampioenen achterblijver Ricardo Zonta in de BAR op het rechte stuk. Hakkinen was zichtbaar sneller en besloot op weg naar Les Combes aan de rechterkant van Zonta voorbij te gaan, terwijl Schumacher hem links passeerde. De Braziliaan zou later verklaren dat hij alleen in zijn linkerspiegel keek en geen idee had dat Hakkinen hem rechts passeerde. Had Zonta naar rechts gestuurd om 'Schumi' ruimte te geven dan had het naar kunnen aflopen.

Voor een kort moment reden de drie wagens lijnrecht naast elkaar. Het bleek een meesterlijke manoeuvre van de Fin waarbij de Duitser zich liet verrassen en zijn concurrent vlak voor zich de bocht naar rechts zag induiken. De Fin zou de leiding niet meer afstaan en won de Belgische Grand Prix. De inhaalactie staat bij velen nog in het geheugen gegrift als één van de mooiste inhaalacties ooit.

Bekijk hier de memorabele inhaalactie: