Wereldkampioen worden ondanks drie keer niet finishen en een totaal van 27 crashes in een seizoen: dat kan alleen Marc Marquez. De 24-jarige Spanjaard greep gisteren in Valencia zijn zesde wereldtitel, zijn vierde in de MotoGP in vijf seizoenen tijd. Het ging bepaald niet vanzelf. Zelfs in de allesbeslissende slotrace ging Marquez nog bijna onderuit. “Maak er dus maar 27 en een halve crash van. Of driekwart zelfs.”
Het is dat het in dit geval niet meer uitmaakte; de enig overgebleven rivaal van Marquez, de Italiaan Andrea Dovizioso moest de wedstrijd winnen om nog kans te maken en hij reed op het moment van de bijna 28ste crash op de vierde/vijfde plaats en zag, zo gaf hij toe, geen kans om aan de leiding te komen. “Ik heb alles geprobeerd, maar dat was niet gelukt”, zei ‘Dovi’, die even later zelf ook crashte.
Zie ook Marquez wereldkampioen na crash Dovizioso
Marquez-stijl
De bijna-crash van Marquez was even typisch als de redding: hij lag al bijna op de grond, maar weigerde de machine los te laten, voelde dat zijn achterband nog ietsje grip had en duwde met zijn knie en elleboog de motor weer overeind. “Ik reed niet mijn eigen tempo en daardoor was ik misschien net iets minder geconcentreerd. Om weer in mijn eigen ritme te komen, wilde ik Johann Zarco voorbij, maar ik hoorde hem zo dicht achter me, dat ik net iets later remde, omdat ik een probleem wilde voorkomen. Maar daardoor bracht ik mezelf in de problemen.”
De vele crashes horen bij zijn stijl, vertelde Marquez. Het is zijn manier om de limiet te leren kennen. Van de 27 crashes waren er maar twee in wedstrijden, alle anderen waren in de trainingen. “Ik ga elke training voluit en zoek de limiet op. Zodoende leer ik van elke crash – en dan heb ik het nog niet eens over die zeker 50 bijna-crashes – maar het zijn er hoe dan ook te veel. Daar moet ik echt aan gaan werken, want het gaat een keer mis. Ik moet leren mezelf te beheersen.”
Haaruitval door de stress
In het begin van het seizoen zag het er nog helemaal niet naar uit dat Marquez in Valencia met de grote bokaal in zijn handen zou staan. Het ging uiterst moeizaam, met crashes in Argentinië en Frankrijk en een voor Marquez’ doen beroerde zesde plaats in Italië.
Dat het zo’n worsteling was, was deels te wijten aan de nieuwe motor waarmee Honda het seizoen was begonnen en deels aan de (voor-)banden van Michelin die de neiging hadden zonder enige waarschuwing weg te breken. Naar buiten toe bleef Marquez lachen, maar hij had het totaal niet naar zijn zin. “Ik voelde me niet comfortabel en had weinig vertrouwen in de machine”, vertelde hij in Valencia. “Het was zelfs zo erg, dat ik haaruitval kreeg. Na de Grand Prix van Barcelona zei mijn kapster er iets van. Ik ben zelfs naar de dokter geweest om me te laten onderzoeken, maar die zei dat het door de stress kwam. ‘Je moet rustiger worden’, zei de dokter. ‘Geniet je wel als je op de motor zit?’ Nee dus.”
Team als mental coach
Voor HRC en het Repsol Honda Team was dat het signaal om het roer om te gooien. Tegelijk met een nieuwe voorband van Michelin werd het chassis drastisch aangepast om Marquez meer gevoel en vertrouwen te geven. Toen dat terugkwam, kwam ook het plezier terug en daardoor werden ook de resultaten weer beter.
“De sleutel in deze sport is mentaliteit. Ik heb wat dat betreft veel geleerd van Andrea (Dovizioso): hij is mentaal zo sterk, kijkt niet naar wat anderen doen en gaat uit van zijn eigen kracht. Het is soms heel moeilijk om positief te blijven en het geloof te houden. Mijn team functioneert voor mij als mental coach. Daarnaast is er bij Honda heel hard gewerkt om mij een betere motor te geven. Die factoren zijn doorslaggevend geweest.”
Het omslagpunt: Duitsland
In de eerste helft van het seizoen – tot en met de wedstrijd in Duitsland – was Marquez twee keer niet gefinisht, was hij twee keer buiten het podium geëindigd en had hij maar twee wedstrijden gewonnen. Toch ging hij aan de leiding van het klassement de zomer in, dankzij zijn overwinning op de Sachsenring.
“Die overwinning in de laatste race voor de zomervakantie en de eerste na de vakantie, in Brno, waren cruciaal”, analyseerde Marquez. “De verschillen bij het ingaan van de tweede helft van het seizoen waren minimaal: tien punten tussen de eerste vier. Maar die twee overwinningen gaven me vertrouwen. Duitsland was het omslagpunt. Vanaf dat moment kon ik steeds meedoen om de overwinning.”
Een uitzondering was Silverstone, waar Marquez voor het eerst in vijf jaar te maken kreeg met een motorisch probleem: het blok van de Honda gaf de geest. In Maleisië koos Marquez er in de regen voor op safe te gaan en genoegen te nemen met de vierde plaats. Omdat Dovizioso daar won, kwam het aan op de laatste wedstrijd, maar eigenlijk kon de titel Marquez niet meer ontgaan vanaf de race in Australië, die hij won en waar Dovizioso niet verder kwam dan de dertiende plaats.
‘Dovizioso fantastische rivaal’
Zowel Marquez als Dovizioso haalde dit seizoen zes overwinningen, twee keer – in Oostenrijk en in Japan – kwam het tot een rechtstreeks duel tot op de lijn. Beide keren ging de winst naar Dovizioso.
Juist van die duels had Marquez het meeste genoten. “Dat waren geweldige duels! Het was een fantastische strijd met Andrea: eerlijk en sportief, met groot wederzijds respect. Dankzij hem heb ik er ook serieus voor moeten vechten en kwam het aan op de laatste race. Ik had me geen betere rivaal kunnen wensen.”
Morgen beginnen de MotoGP-coureurs in Valencia aan de voorbereiding op het nieuwe seizoen. Ook Marquez, die de blik naar voren richtte. “We hebben veel werk te doen. Ik ben tot 1 januari wereldkampioen en daarna begint het weer gewoon van voor af aan, met zeker vijf, zes coureurs die kans maken op de wereldtitel.”
Foto's: MotoGP.com
