lauda_hunt

Na de Grand Prix van Mexico is er veel over gezegd en geschreven: de wedstrijdleiding, Max Verstappen en Ferrari. Het resultaat: discussies en een uitslag waar niemand meer wat van snapt. Na Mexico lijkt het net alsof we terug in de tijd gaan met de modernste sport ter wereld. Om precies te zijn gaan we veertig jaar terug de in de tijd: Naar de tijd van Niki Lauda en James Hunt.

Sinds Max in de Formule 1 zit, wordt hij gekenmerkt door zijn uitspraken, houding en rijgedrag. Dit waren ook belangrijke kenmerken van James Hunt. Natuurlijk was Hunt een flamboyant persoon en had hij vaak meer oog voor vrouwen dan voor zijn werk, maar uitspraken had hij zeker net zoals Max. Het was een coureur die zei wat hij vond en de grenzen opzocht van wat kon en wat niet kon.

1976 staat te boek als het jaar van het ongeluk van Niki Lauda, dat hem voor het leven tekende. Het jaar was erg controversieel, niet alleen om wat Hunt deed maar ook om hoe de wedstrijdleiding al dan niet handelde na een protest van Ferrari.

Lauda gaat het jaar goed van start in de Ferrari en wint de eerste twee races maar in Spanje pakt James Hunt in de McLaren zijn eerste overwinning van het seizoen. De champagne is amper ontkurkt of Hunt wordt gediskwalificeerd op technische gronden. De Mclaren is 1,8 centimeter te breed en voldoet daarom niet aan de regels. Hierdoor wordt Lauda in zijn Ferrari uitgeroepen tot winnaar. Het team van McLaren gaat in beroep en krijgt twee maanden later gelijk. Hunt wordt alsnog uitgeroepen tot winnaar. Achteraf blijkt dat de wangen van de banden boller stonden als ze warm werden. ‘Koud’ gemeten vlodoet de McLaren wel aan de maximale breedtemaat. Ook toen was er een grijs gebied in de reglementen.

Naar Hunts thuisrace op Brands Hatch komen maar liefst 77.000 toeschouwers. Wat zij die dag zien, zal iconisch zijn voor het jaar. Bij de start komen de Ferrari`s van Lauda en Regazzoni met elkaar in aanraking, net zoals Hamilton en Rosberg in Spanje dit jaar. Hunt kan niet meer ontwijken en beschadigt zijn auto. De race wordt gestopt en Hunt kan via een kortere route de pits bereiken. Zijn auto kan worden gerepareerd, maar omdat Hunt de ronde niet voltooit wil de wedstrijdleiding hem niet meer laten herstarten.

Echter, het publiek roept om Hunt: ‘We want Hunt’, en uiteindelijk mag de Brit toch starten. Op het circuit verslaat hij Lauda in een rechtstreeks duel en wint de Britse Grand Prix. Na de race dient onder andere Ferrari een protest in bij de wedstrijdleiding, maar krijgt geen gehoor. Ferrari zet door en dient protest in bij de RAC en ook die stelt de Italianen in het ongelijk. Ze laten het er niet bij zitten en stappen naar de FIA in Parijs en dit keer krijgen ze wél gelijk. Door aanhoudend protest van de Italianen wordt Hunt twee maanden na de race gediskwalificeerd. Iets wat tegenwoordig nog voor de podiumceremonie kan. Niki Lauda laat na dit bericht weten dat hij uiteraard erg blij is met het besluit. Als de Britse media aan Hunt vragen wat hij van Lauda’s opmerking vindt, zegt hij: "Dat is de onzin die je verwacht, Niki is geen sportman, hij is alleen maar bezig met één ding en dat is Niki."

Op de Nurburgring crasht Lauda verschrikkelijk waardoor hij voor het leven getekend is. Dit geeft Hunt de kans om terug te komen in het kampioenschap door onder meer op Zandvoort te winnen. Tot Monza, want dan staat Lauda alweer aan de start.

’De Italianen kunnen het bloed van Hunt wel drinken’

Als de leiding van McLaren op het circuit van Monza aankomt worden ze gearresteerd door de Carabinieri, de brandstof die ze hebben zou illegaal het land ingesmokkeld zijn. De wedstrijdleiding heeft de brandstof naar eigen zeggen getest en is illegaal bevonden, waardoor McLaren achteraan moet starten. Hunt crasht in de eerste ronde uit de wedstrijd door zijn eigen frustraties en moet te voet terug naar de pits. De Italianen kunnen zijn bloed wel drinken, schelden hem onderweg uit en bespugen hem. Ook de auto moet het ontgelden en McLaren verlaat het circuit zo snel mogelijk. Op de maandag na de race verontschuldigt de Italiaanse overheid zich omdat de brandstof niet illegaal blijkt te zijn. Het is mosterd na de maaltijd.

Vlak voor de Canadese Grand Prix krijgt McLaren te horen over de diskwalificatie van de Britse Grand Prix, eerder in het seizoen. Hierdoor denkt McLaren geen kans meer te maken op een wereldtitel voor Hunt, ze laten hem dus vrij in zijn doen en laten. Het gevolg is dus feesten en drinken. Toch wint Hunt de Canadese Grand Prix, maar is de achterstand nog steeds te groot om mee te doen voor de titel.

Voor de Amerikaanse Grand Prix hangt Lauda de clown uit door Hunt wakker te maken op zijn hotelkamer en binnen te marcheren met de tekst dat hij vandaag wereldkampioen zal worden. Hunt zegt daar later over: "Dat is het beste wat hij ooit gedaan heeft." Het komt Lauda duur te staan. Hij wordt derde en Hunt wint weer, waardoor de beslissing in de titelstrijd moet vallen in de allerlaatste Grand Prix van het seizoen. Voor de Grand Prix van Japan is het verschil drie punten.

De Japanse Grand Prix is een erg natte, zo nat dat sommige coureurs niet willen rijden. Uiteindelijk gaan ze toch van start omdat de organisatie van de race dat wil, op een baan die zo goed als onder water staat. Uiteindelijk stopt Lauda en zet zijn Ferrari in de pits, hij wil niet verder racen. Hij vindt het te gevaarlijk. Ondertussen gaat Hunt door en helpt zijn race bijna om zeep door zijn team te negeren en niet binnen te komen voor nieuwe banden. Uiteindelijk verliest hij veel terrein als hij met twee lekke banden toch binnenkomt. Hij vecht zich terug en in de laatste ronde komt hij op de derde plaats, genoeg om wereldkampioen te worden.

Natuurlijk veranderen tijden, maar gek genoeg gebeuren er op bestuurlijk niveau nog steeds rare dingen, die niet altijd te verantwoorden zijn. Bovendien lijkt het erop dat de geschiedenis zich herhaalt. Een coureur die zegt wat hij denkt en controverses waar Ferrari bij betrokken is. Bovendien komt de naam van Niki Lauda vaak voorbij, toen en nu. En het lijkt nu ook weer op de laatste race aan te komen wat betreft het kampioenschap. Hamilton lijkt niet op te geven en mogelijk denkt Rosberg dat hij er al is. Kijk naar de geschiedenis zoals die van 1976 en je ziet dat alles pas voorbij is als het voorbij is.

De controverses horen bij de Formule 1 toen en nu, beslissingen door de wedstrijdleiding zijn nooit rechtlijnig en de media springen er gretig op in. Kijk maar naar de rivaliteit tussen Senna en Prost. De belangen in de Formule 1 zijn groot, erg groot. Wereldkampioenen willen niet verslagen worden door ‘broekies’, prijzengeld, status en Bernie Ecclestone. Misschien is dat wel het mooie van Formule 1: het circus gaat door, ook al stoppen de motoren.

Foto: Facebook - Formula 1 High Res pictures

Stel je vraag

Heb je een vraag voor Olav Mol? Stel hem dan hier!
Vraag insturen

Blijf op de hoogte!

Schrijf je in voor onze nieuwsbrief
Aanmelden