In het boek ‘Zo werkt de Formule 1’ legt Olav Mol het een en ander uit over de Formula One Group.
Voor het laten rijden van de Formule 1 is er een organisatie van meerdere partijen die er in de loop van de geschiedenis allemaal hun eigen rol in hebben gekregen. De FIA is de organisator van de wedstrijden zelf en de Formula One Group is het bedrijf dat de commerciële exploitatie van de sport doet. Daaromheen zijn verbanden van verschillende belanghebbende partijen die inspraak en invloed hebben op de organisatie van de sport.
De commerciële exploitatie van Formule 1, zoals de verkoop van de televisierechten en de verkoop van Grands Prix aan landen en steden, wordt gedaan door een groep bedrijven die allemaal behoren tot de Formula One Group (FOG). De grootste aandeelhouder van de groep en in praktische zin de eigenaar is sinds 2017 het Amerikaanse bedrijf Liberty Media. De basis van de commerciële groei is gelegd door Bernie Ecclestone, die oorspronkelijk als teambaas de belangen van de Formule 1-teams bundelde en namens hen onderhandelde met de FIA. Vanaf 2011 geldt er een overeenkomst waarin de FIA aan Formula One World Championship Ltd, een dochteronderneming van de FOG, voor honderd jaar de commerciële rechten van de Formule 1 heeft gegund. In een ander dochterbedrijf, Formula One Licensing B.V., zijn de rechten op het gebruik van het logo en de merknamen ‘Formule 1’ (in vele talen) ondergebracht. De belasting in Nederland is relatief gunstig voor inkomsten uit dit soort activiteiten, vandaar dat er is gekozen is voor een Nederlandse B.V.
De bekendste van de bedrijven in de FOG is Formula One Management (FOM), het bedrijf dat het televisiesignaal maakt en de promotie van de sport doet. Op het vliegveld Biggin Hill bij Londen heeft de FOM de thuisbasis voor de meeste zaken die bij iedere Grand Prix worden ingevlogen.
Ook is de FOM verantwoordelijk voor het samenstellen van de wedstrijdkalender. Met steden en landen wordt onderhandeld over waar een Grand Prix gehouden kan worden en hoeveel daarvoor aan de FOM betaald moet worden. De contracten die daarover worden afgesloten zijn doorgaans geheim, maar omdat er regelmatig overheidsinstellingen bij betrokken zijn die hun uitgaven publiek moeten verantwoorden, komt er wel eens wat naar buiten. Daardoor is bekend dat er contracten worden gesloten waarbij de FOM een vast bedrag betaald krijgt voor het eerste jaar, waarna dat bedrag vaak met een vast percentage per jaar verhoogd wordt. De lokale organisatoren kunnen doorgaans alleen direct geld terugverdienen met de kaartverkoop. Indirect levert de komst van de Formule 1 extra inkomsten op voor de lokale horeca tijdens een Grand Prix-weekend. Een belangrijke reden dat een stad, regio of land de Formule 1 wil hebben, is de uitstraling en naamsbekendheid, waarmee het aantrekkelijker wordt voor toeristen en internationale zakenlui. De grote investeringen die vaak met belastinggeld gedaan moet worden om een Formule 1 Grand Prix te krijgen hebben ervoor gezorgd dat er ten opzichte van vroeger minder wedstrijden zijn in Europa en meer in rijke oliestaatjes in Azië en het Midden Oosten. De uitzondering is Monaco: dat betaalt tegenwoordig naar verluidt slechts 5 miljoen euro om de Monaco Grand Prix te organiseren.
Wil je meer weten over de achtergronden van de Formule 1? Lees dan ‘Zo werkt de Formule 1’.
