Een ronde over het Lusail International Circuit

Het Lusail International Circuit is een baan die veel vraagt van een coureur. Het (voornamelijk voor motoren ontworpen) circuit zet de nekken van de rijders flink aan het werk in de vele snelle, lange bochten. Het bevat weinig rustmomenten en bevindt zich daarnaast ook nog eens in een bloedheet klimaat. Laten we een ronde meerijden over dit veeleisende circuit!

Onze ronde over het Lusail International Circuit begint op het één kilometer lange rechte stuk bij start-finish. Terwijl de teller oploopt tot ver boven de 300 km/u passeren we de pitstraat, met bocht 1 in het vooruitzicht. Vanaf het 50 meter-bord remmen we kort aan, tot zo’n 170 km/u. Daarmee sturen we in voor de rond gevormde rechterbocht. Bocht 2 is een gespiegelde versie van de eerste. Deze op elkaar volgende bochten zorgen ervoor dat er prachtige wiel-aan-wiel-gevechten ontstaan in de bochten die inhaalmogelijkheden bieden aan de buiten- én binnenkant. Dat belooft veel goeds voor de race!

M476478

Foto: Mercedes AMG F1

Vervolgens nemen we vol gas de flauwe knik van bocht 3, waarna een kort recht stuk volgt. Aan het einde daarvan raken we weer even kort de rem aan, om met 200 km/u in te sturen voor bocht 4 én 5. Dat zijn namelijk twee snelle rechterbochten die als één geheel genomen worden. Bij het uitkomen daarvan bereiken we het einde van de eerste sector.

Technisch werk

Waar de eerste sector vooral draaide om de geweldige inhaalmogelijkheid aan het begin van de ronde, gaat Sector 2 vooral om de technische uitdaging, met enkele langzamere en uitdagendere bochten. Nadat we op hoge snelheid uit bocht 5 kwamen, remmen we stevig aan voor de langzame haarspeldbocht van bocht 6 naar links, die we met 100 km/u nemen. Meteen gaan we weer op het gas, om daarna weer aan te remmen voor bocht 7, een rechterbocht die we met ongeveer 130 km/u nemen. Bij de voorgaande haarspeldbocht konden we dankzij lichte camber onze auto makkelijker draaien, terwijl we in de rondere bocht 7 onze wagen meer erin moeten laten rollen. Hier is het lastig om een goede balans te houden, omdat we dankzij de lage snelheid minder neerwaartse druk (en dus grip) hebben.

SI202411300303

Foto: Red Bull Content Pool

Bocht 8 bestaat uit een flauwe linkerbocht die vol gas genomen wordt. De bocht erna, de rechterbocht van 9, wordt ook vol gas genomen, maar is iets scherper. Vervolgens positioneren we onze wagen meteen aan de rechterkant van de baan om zo veel mogelijk snelheid mee te nemen op het rechte stuk dat volgt op de langzame bocht 10. Officieel bevat dat rechte stuk bocht 11 (door de lichte kromming erin), maar die kunnen we verwaarlozen.

Op het randje

Daarmee komen we aan bij de laatste, allesbepalende sector. Dit gedeelte van het circuit is echt het huzarenstukje van ontwerper Hermann Tilke. De snelle, vloeiende bochten gaan verder in Sector 3, maar dan in extreme vorm. Allereerst wordt de nek driemaal flink naar links geduwd in de driedubbele rechterbocht van 12,13 en 14. Deze zijn (met slechts een kleine lift in de laatste tijdens de race, wanneer er meer brandstof in de tank zit) allemaal vol gas te nemen in Formule 1-bolides. Dankzij deze bochtencombinatie, die wat wegheeft van de (tevens door Tilke ontworpen) driedubbele linker van Istanbul Park, smeken de nek én de banden om genade. Om het helemaal af te maken volgt hierop nóg een snelle bocht, maar dan naar links. Ook 15 is in de kwalificatie vol gas te nemen en vormt een geweldige representatie van het indrukwekkende downforce-niveau van F1-wagens. We hoeven alleen nog bocht 16 naar rechts (waarvan de uitkomst erg belangrijk is) te nemen om onze ronde over dit circuit af te maken.

SI202412010345_hires_jpeg_24bit_rgb

Foto: Red Bull Content Pool

Sportschool

Als we even zijn bijgekomen van deze bloedsnelle ronde over het Lusail International Circuit kunnen we terugkijken op de bijzonderheden en de algehele indruk van deze baan. Allereerst is het circuit een gigantische aanslag op de nek, dankzij de vele snelle en lange blootstellingen aan G-krachten. Zeker in een wagen met de downforce van een F1-wagen is een goed getrainde nek geen overbodige luxe.

Daarnaast: het inhalen (en vooral volgen) van anderen is een uitdaging, dankzij het gebrek aan veel lange rechte stukken met DRS – er is er slechts één. Ook de grote hoeveelheid bochten achter elkaar geven de achtervolgende wagen weinig kans om bij te blijven door de vuile lucht van de voorganger in deze curves. Maar áls er een kans is om in te halen, is er meteen kans op een spannende battle in de eerste twee bochten!

En dan een laatste detail: track limits. Helaas gaat het in Qatar veel over het overschrijden van de baangrenzen. Dit komt door de grote, vergevingsgezinde uitloopzones van asfalt naast de kerbstones – een vereiste voor motorraces. Het is de circuitorganisatie wel aardig gelukt om dit op te lossen door kleine grindstrookjes neer te leggen naast de kerbs. M396229