Het was eind 1994, ik was zeven jaar en zag voor het eerst een Formule 1-race. Er deed een Nederlander mee en daar was ik dus voor. Verstand van racen had ik niet, dus spectaculaire crashes en ploffende motoren waren interessant. Mijn Formule 1-verslaving was ontstaan.
Ik begon de Formule 1 te volgen en hoopte altijd op een goed resultaat voor Jos. Helaas reed hij niet meer voor een topteam en dat gaf hem geen echte kans meer op overwinningen. De teams waar hij in de jaren ’90 voor reed hadden enorme betrouwbaarheidsproblemen. Gevolg waren vooral veel uitvallen door technische problemen. Hij heeft wel met regelmaat, zeker in natte omstandigheden zijn talent laten zien.
In 2000 kwam Jos bij Arrows terecht, voor de tweede keer. Hij kreeg nu wel een auto die met regelmaat de finish kon bereiken en in 2000 wist hij dan ook punten te scoren in Canada en Italië. In 2001 liet Verstappen ook een aantal zeer mooie races zien. Mij zijn de races in Maleisië en Canada bij gebleven, maar hij wist enkel een puntje te scoren in Oostenrijk.
Jos’ laatste jaar was bij Minardi. Een team wat niet veel anders kon dan achteraan rijden. De eerste plek in de vrijdagkwalificatie tijdens de GP van Frankrijk was wel het hoogtepunt van het jaar. Hij was dicht bij misschien wel de grootste stunt van dat jaar. Brazilië 2003, een regenrace in omstandigheden waarin races nu stilgelegd worden. Hij begon achteraan en vertrok op een 0-stop strategie. (Er werd toen nog bijgetankt, dus zou hij het einde kunnen halen…?) In zevende positie lag hij toen hij net als velen de controle over zijn auto verloor bij het oversteken van de rivier in bocht drie. Hij lag voor Fisichella (Jordan) die de race uiteindelijk won. Verstappen gooide zijn helm kapot.
Jos Verstappen behaalde in 1994 twee podiumplekken. Iets wat nog geen andere Nederlander bereikt heeft. Dit maakt hem de beste Nederlander ooit in de Formule 1. Als Nederlander hoop ik dat zijn zoon Max de lat voor beste coureur van Nederland veel hoger gaat leggen.
