Om maar gelijk met de deur in huis te vallen: ik mis de oude Formule 1. De tijd waarin de races nog op het Nederlandse RTL en SBS6 uitgezonden werden met commentaar van Olav Mol. Commentaar waar je daadwerkelijk nog iets aan had en dat regelmatig tijdens de race gepaard ging met pure emotie.
Tegenwoordig lijkt het alleen nog maar te draaien om de show en kijkcijfers. De BBC en het Duitse RTL beginnen de uitzending nog wel een uur voor de start van de race, maar daar leer je tegenwoordig meer over de tatoeages, sieraden en vriendinnetjes van Hamilton, dan over het circuit, de coureurs en de teams. Ik betrap mijzelf er steeds meer op dat ik de tv pas vijf minuten voor tijd aanzet.
Bij iedere gereden race wordt de heimwee naar “vroeger” groter. Een paar jaar geleden zat ik nog met samengeknepen billen voor de tv omdat ik bij iedere pitstop als de dood was dat Albers weer een tankslang mee het circuit op probeerde te rijden. De duels waren in mijn beleving toen veel spannender. Coureurs konden elkaar hier en daar nog een tikje uitdelen zonder direct de volgende race achteraan te moeten starten. Bovendien leken de coureurs toen allemaal nog te racen om het racen. Häkkinen, Montoya, Schumacher en Coulthard gingen duels aan. Ze konden anderen op spectaculaire wijze inhalen waarbij de kijker even zijn adem inhield. Ze durfden agressief te rijden en op de staart van hun voorligger te zitten. De crashes die daar het resultaat van konden zijn waren enorme klappers waarbij je iedere keer je hart vasthield. Auto’s werden toen nog echt aan gort gereden. De glitter en glamour leek voor de coureurs bijzaak.
Velen zeggen dat de bond de sport kapot heeft gemaakt. Het echte Formule 1-geluid is bijvoorbeeld weg. Ik maakte onlangs zelf de fout door beelden van 10, 20 jaar geleden te bekijken. Het jankende geluid dat toen uit de wagens kwam is voor mij het pure F1 geluid. De heimwee werd groter en groter naarmate ik meer filmpjes bekeek. Maar het zijn niet alleen de nieuwe regels die de sport veranderd hebben. Het zijn ook de coureurs zelf. Voor een aantal coureurs lijkt aandacht en geld nu belangrijker dan het racen. Bijna verveeld stappen ze in de wagen en leggen ze de rondes af.
We moeten terug naar de emotie en het “vechten” op de baan. Met de komst van Verstappen is al een eerste stap gezet. Het blijft een verademing om naar hem te kijken. Hij komt om te racen en doet dit zoals Häkkinen en Schumacher dat jaren geleden ook deden. De tweede stap heb ik inmiddels zelf al gezet: onze hond luistert naar de naam Mika. Inderdaad, vernoemd naar de enige echte.
Foto: Dominique van Loo
Grand Prix Radio biedt Formule 1-fans een platform om hun mening of visie te verwoorden. Columns op deze website vertolken niet (noodzakelijkerwijs) de visie of mening van de redactie.
