In het boek ‘Zo werkt de Formule 1’ legt Olav Mol het een en ander uit over wat er fysiek en mentaal gevraagd wordt van een Formule 1-coureur.
Formule 1-coureurs zijn topsporters die hun schaarse tijd buiten de auto, simulator of garage vooral doorbrengen in de sportschool om spierkracht op te bouwen. Been- en armspieren worden gestaald om de vele pedaal- en stuurbewegingen zo soepel mogelijk te verwerken, maar de belangrijkste spiergroep die Formule 1-coureurs trainen is toch de nek- en schouderpartij.
De nek vangt de meeste klappen op,omdat het hoofd het enige lichaamsdeel is dat buiten de auto uitsteekt en niet ingesnoerd zit. Niet alleen bij het versnellen en afremmen van de auto (zoals ook merkbaar is in een achtbaan), maar vooral in de bochten krijgen de coureurs te maken met hevige G-krachtendie in de Formule 1 wel kunnen oplopen tot 4 of 5 G. Dit betekent dat een coureur 4 tot 5 keer zijn eigen lichaamsgewicht op zich voelt drukken. Als je hoofd (plus helm) 4 tot 5 keer zo zwaar wordt, krijgen je nekspieren flink wat te verduren en die moeten dus flink getraind worden.
Formule 1-coureurs doen dat in de sportschool: zo doen ze veel aan opdrukken, maar dan niet met hun armen maar met de nek. Hiervoor leggen ze hun hoofd zijwaarts op een fitnessbankje en vervolgens wordt het lichaam gestrekt zodat het volledige lichaamsgewicht op nek en voeten rust. Een andere bekende trainingsvorm is die waarbij een elastieken band om het hoofd wordt gelegd die vervolgens door de persoonlijke trainer wordt aangetrokken en losgelaten om zo de weerstand van een race te simuleren.
Conditie
Formule 1-coureurs hebben niet alleen een sterk lichaam nodig, maar ook de conditie moet in de gaten worden gehouden. Een race duurt niet zelden 1,5 tot 2 uur, net zolang dus als een voetbalwedstrijd met verlenging. Waar een voetballer nog wel eens een rustmoment kan inbouwen is een autocoureur al die tijd ingespannen bezig in vaak warme omstandigheden. Dat vergt veel van het lichaam en een perfecte conditie is dan ook minstens zo belangrijk als sterke spieren.
Oog-handcoördinatie
Formule 1-coureurs hebben dus de spierkracht van een bokser en het uithoudingsvermogen van een marathonloper nodig om fysiek uit de voeten te kunnen in hun auto, maar wat de zaak nog moeilijker maakt is dat ze tijdens de race ook nog eens in fracties van seconden allerlei beslissingen moeten nemen over remmen, gas geven, benzineverbruik, balans van de auto, de bandentemperatuur, inhaalmanoeuvres, et cetera.
Het is niet voor niets dat coureurs veel tijd steken in het verbeteren van hun mentale gesteldheid. Daarbij is vooral de oog-handcoördinatie van groot belang, want veel situaties die de ogen zien, moeten direct worden uitgevoerd door de handen aan het stuur. Veel piloten gebruiken hiervoor een batak board. Dit is een groot kruis met daarop lampen die om de beurt aangaan en door de coureur moeten worden uitgetikt
Bedrijfsfitness
Formule 1-coureurs moeten ware supermannen zijn. Op fysiek en mentaal vlak is hun trainingsarbeid niet vergelijkbaar met welke andere sporter dan ook. De enige vorm van training die in de buurt komt is die van straaljagerpiloten en astronauten.
Niet alleen de coureurs zelf zijn veel in de sportschool te vinden, ook de teams die meegaan naar de circuits en dan met name de mensen die tijdens de races de bandenwissels moeten uitvoeren, worden tegenwoordig door speciaal ingehuurde trainers (performance managers) op dieet en aan het werk gezet. Een pitstop wordt beter en sneller uitgevoerd wordt door een fitte crew.
Wil je meer weten over de achtergronden van de Formule 1? Lees dan ‘Zo werkt de Formule 1’.
