Het is niet de seizoenstart geworden waar Max Verstappen en Red Bull op hadden gehoopt, met twee uitvalbeurten in drie races en 'slechts' een zesde plaats in het klassement. Het is al vaker voorgekomen dat een regerend kampioen niet echt goed uit de startblokken schiet. Grand Prix Radio zet het op een rij.
Damon Hill (1997)
Damon Hill stapte in de voetsporen van zijn vader, Graham Hill, en werd in 1996 kampioen bij het dominante Williams. Zijn contract bij dat team werd echter niet verlengd en dus stonden teams te dringen om Hill vast te leggen voor 1997. Hij wees Ferrari en McLaren af en ging tot verrassing van velen naar het nietige Arrows, die toen nog nooit een race hadden gewonnen. Aan Hill was dus de taak om daar verandering in te brengen, maar 1997 werd een jaar om snel te vergeten.
#OnThisDay in 1996, Damon Hill won the Formula One World Championship at Suzuka! pic.twitter.com/IpVctTob6x
— Williams Racing (@WilliamsRacing) October 13, 2017
Ja, Hill had in Hongarije kunnen en moeten winnen, maar met nog een handjevol rondes te gaan kreeg hij te maken met een hydraulisch probleem. Daardoor won hij niet de race, maar werd hij tweede. Het was het beste resultaat van Hill bij Arrows. Na 1997 vertrok hij daar en reed hij nog twee seizoenen bij Jordan, voordat hij met racepensioen ging.
Mika Hakkinen (1999)
Na een bloedstollend gevecht met Michael Schumacher in 1998, was de algemene verwachting dat 1999 weer een spannend jaar zou worden. McLaren beschikte in 1998 vaak over de beste auto, maar de betrouwbaarheid van de Mercedes-motor liet regelmatig de wensen over. En dat gebeurde ook met regelmaat in het nieuwe seizoen. McLaren domineerde op de zaterdag van de eerste race van het seizoen in Australië. Het gat naar Schumachers Ferrari was gigantisch: 1,3 seconden! Maar in de wedstrijd noteerde McLaren een dubbele uitvalbeurt.
Geen goede start van het seizoen dus voor Hakkinen. In Brazilië bleef zijn auto wel heel en dus won hij niet geheel verrassend de race. Maar in Imola, de derde race van het seizoen, maakte Hakkinen een grote fout bij het uitkomen van de Variante Bassa. Hij ging te agressief op het gas en raakte de controle over zijn McLaren kwijt. Weer een nulscore. Ondanks dat Hakkinen nog drie keer uitviel, werd hij wel 'gewoon' kampioen, al was dat ook te wijten aan het feit dat Schumacher er maanden uitlag door een gebroken been na een crash op Silverstone.
Michael Schumacher (2005)
Na de ongekende dominantie van Ferrari tussen 2000 en 2004, kwam daar in 2005 abrupt een einde aan. Een wijziging in het reglement, waardoor je geen banden mocht wisselen tijdens de wedstrijd (alleen bij schade, een lekke band of wisselende omstandigheden mocht het wel, red.) zorgde ervoor dat de Ferrari-zegekar tot een halt werd geroepen. De bandenleverancier van Ferrari, Bridgestone, had de zaakjes niet op orde in 2005. Hun banden waren gemaakt voor korte en middellange stins en nu moest die band het dus ineens een hele race volhouden.
Kortom, Ferrari werd hard getroffen hierdoor. Ferrari begon het jaar ook niet met de nieuwe auto, maar met de F2004-M en gelijk werd al duidelijk dat het geen makkelijk seizoen zou worden voor de Scuderia. Met slechts twee punten uit drie races en twee uitvalbeurten beleefde Schumacher zijn slechtste start van het seizoen ooit. In de derde race van het seizoen maakte de F2005 zijn debuut, maar die was in het begin nogal onbetrouwbaar en niet snel genoeg. Schumacher en Ferrari kwamen er in 2005 niet meer bovenop en wonnen slechts één 'race', op Indianapolis toen er slechts zes auto's meededen. In 2006 mocht je wel weer banden wisselen tijdens de race en was Ferrari weer aantoonbaar sterker.
Lewis Hamilton (2009)
Ferrari en McLaren waren in 2008 enorm aan elkaar gewaagd. Beide kampioenschappen werden in Brazilië, de laatste wedstrijd van het seizoen, beslist. Na een bizarre slotfase werd niet Felipe Massa, maar Lewis Hamilton kampioen en werd Ferrari kampioen bij de constructeurs. In 2009 ging het technisch reglement volledig op de schop en doordat Ferrari en McLaren veel energie staken in het 2008-project, hadden zij minder tijd om zich te focussen op de 2009-auto. Dat deed ze ontzettend veel pijn in de eerste seizoenshelft.
Waar Ferrari puntloos bleef in de eerste drie races van het seizoen, pakte Lewis Hamilton wel punten. Na een diskwalificatie in Australië, na lie-gate, toen Hamilton en sportief directeur Dave Ryan glashard logen tegenover de wedstrijdleiding, een zevende plaats in Maleisië en een zesde plaats in China ging het wel aardig bij McLaren. Maar toen het circus aankwam in Europa ging het van kwaad tot erger. Hamilton mocht blij zijn met een Q2-optreden en dat hij niet laatste werd. Hij bleef zelfs vijf wedstrijden op rij puntloos. In Duitsland kwam McLaren met een mega-update en daarna ging het stuk beter, maar de titel zat er niet meer in.
Sebastian Vettel (2014)
Tussen 2010 en 2013 waren Red Bull en Sebastian Vettel de beste van de klas, maar toen kwam 2014. De V8-motoren mochten bij het oud grofvuil en werden ingewisseld voor een hagelnieuwe V6-motor. Een zeer ingrijpende verandering die de rangorde op zijn kop zette. Weg was de dominantie van Sebastian Vettel. De Renault V6-motor, die Red Bull gebruikte, kwam en PK's tekort en was zeer onbetrouwbaar.
Vettel bleef puntloos in Australië, pakte vervolgens wel punten in Maleisië, Bahrein, China en Spanje, maar geen moment kon Vettel de Mercedessen van Lewis Hamilton en Nico Rosberg bijbenen. Sterker nog, zijn teamgenoot Daniel Ricciardo verslaan was al moeilijk genoeg. Terwijl Ricciardo drie races op zijn naam schreef, won Vettel geen race in 2014 en werd hij pijnlijk verslagen door zijn teamgenoot. En dus vond Vettel het wel welletjes. Na 2014 vertrok hij bij Red Bull en verkaste hij naar Ferrari.
Lees ook: Voorlopig geen teamorders bij Ferrari
Lees ook: Richard Verschoor over droomstart Formule 2-seizoen
Lees ook: Nance Coolen en Bas Schothorst te gast in F1 aan Tafel